De Zondag voor de Vervolgde Kerk vraagt aandacht voor de 380 miljoen christenen wereldwijd die hun geloof niet in vrijheid kunnen belijden. Ze lijden onder machten tegen wie ze zelf niet op kunnen, dag in dag uit.
‘Father, hoe houdt u dit vol?’ Er verscheen een voorzichtige glimlach op het bezorgde gezicht. ‘Persoonlijk dank ik God dat ik nu Zijn gemeente mag dienen en voor hen van betekenis kan zijn. Ja, het is zwaar en veel. God test ons om te vertrouwen en te volharden. Tegelijk is dit niet vreemd. Lees de Bijbel. In de eerste eeuw was de vervolging heftiger. Stefanus werd zelfs gestenigd. Wij hebben slechts ons bezit verloren. Maar niet onze hoop. Vertrekken is niet de oplossing, want vervolging is een gegeven, overal. Ja, we zijn onze gebouwen verloren. Dat zijn de stenen. De gemeente leeft en deze beproeving heeft het geloof versterkt.’
Het was donderdag 22 oktober 2015. Als groepje kerkleiders luisteren we naar father Jakob (38 jaar), een pastor die verantwoordelijk is voor 2000 gezinnen. Allemaal halsoverkop gevlucht voor IS uit het dorpje Bartella. Hij doet zijn verhaal in een vluchtelingenkamp bij Erbil. ‘Het lijden is zo groot, ik zou niet weten hoe ik dat kan vertellen. De angst voor IS, het verlies van bezittingen, de grote en kleine problemen van leven in een overvol vluchtelingenkamp. De christenen zijn bang en ontmoedigd. Het overgrote deel van de christenen ziet het niet en wil weg. Als pastor ben je er voor hen. Met een luisterend oor, een gebed en waar nodig praktische hulp. Voor de kinderen met onderwijs en waar mogelijk een beetje ontspanning.’
We keken het vervolgde deel van de kerk in het gezicht. Mensen zoals u en ik, maar in zulke andere omstandigheden.
Het zijn deze verhalen die ons wakker willen schudden, om te beseffen wat het betekent kerk van Jezus Christus te zijn. Zij hebben Hem vervolgd en wie Zijn spoor gaat, kan op hetzelfde rekenen. Lees Handelingen 3 en 4, het vervolg op Pinksteren.
Zondag voor de vervolgde kerk
Daarom wordt de zondag na Pinksteren aandacht gevraagd voor de 380 miljoen christenen die niet in vrijheid het geloof kunnen belijden. Familieleden, dorpsgenoten, (lokale) overheden of militante groepen zetten hen onder druk of gebruiken wreed geweld. Ze lijden onder machten tegen wie ze zelf niet op kunnen, dag in dag uit. Op deze zondag wil Open Doors de kerken in Nederland oproepen om naast hen te staan. Vanuit hun situatie de Bijbel te lezen, de psalmen en liederen te zingen, met hen te bidden en een deel van onze gaven te besteden om in hun nood te voorzien.
Allereerst is het een oproep aan voorgangers om in de huid te kruipen van voorgangers in situaties van vervolging. Vraag jezelf af: hoe zou dit voor mij zijn? Hoe klinkt een Bijbelgedeelte zoals Psalm 2 als je klem zit tussen woedende machten die samenspannen tegen de zaak van Christus (lees Hand. 4:23-31)?
Daarnaast is het een oproep aan ambtsdragers en jeugdwerkers om voorgangers hierin te steunen en te vertalen in pastoraat en jeugdwerk. Het is mijn ervaring dat de spiegel van de vervolgde kerk helpt om een weg te zoeken in grote vragen van lijden en Gods zorg. Om vrijmoedig en hoopvol in het leven te kunnen staan, in welke omstandigheden dan ook.
Eén kerk
De term ‘Zondag voor de vervolgde kerk’ kan ons trouwens op een verkeerd denkspoor zetten. Namelijk dat er een vervolgde kerk is en een ‘vrije’ kerk. Dat ‘zij’ te maken hebben met vervolging en ‘wij’ vrijuit ons geloof kunnen belijden. Er is in de kerk van Christus geen wij-zij. Met Nicea geloven we ‘één, heilige, algemene en apostolische Kerk.
Er is namelijk één Heere die Zijn bruid werft. Zie ook 1 Kor. 12:26. ‘Want als één lid lijdt, lijden allen mee. Als één lid eer ontvangt, verblijden alle leden zich mee.’ Pijn voel je door het hele lichaam. Of met een ander beeld: als je broer of zus lijdt, raakt het je zelf. Hoe meer je met broers en zussen verbonden bent en hoe meer je van hen weet, hoe intenser je kunt meeleven. Dat geldt voor de plaatselijke gemeente en voor de wereldwijde kerk. Laat deze zondag een prikkel zijn om te delen in vreugde en pijn van vervolgde broers en zussen.
Binnen de kerk van Christus bestaan er geen wij en zij
Overigens is ook de term ‘vrije kerk’ misleidend. Alsof de geestelijke machten er niet alles aan doen om de westerse kerk van het hoofd en het lichaam van Christus los te weken. De tactiek verschilt – meer twijfel zaaien en verleiding dan vervolging – maar het doel is hetzelfde: het lichaam verlammen.
Naar mijn diepe overtuiging hebben we de geloofsverhalen van de vervolgde delen nodig om de geestelijke strijd te onderkennen en ons ertegen te wapenen.
Nacht van gebed
De Bijbel reikt ons in alle toonaarden het machtigste wapen van een christen aan: het gebed. Daarom is er in de week van de Zondag voor de vervolgde kerk ook de Nacht van Gebed. Dat is ook het eerste wat vervolgde christenen noemen: ‘Bid voor ons en voor ons land.’ Anders gezegd: bid met ons dat wij het zullen volhouden en dat God deze weg ten goede gebruikt. Bidden is de eigenlijke strijd. Daarom wordt de kerk in Nederland en Vlaanderen opgeroepen om die ene nacht bij uitstek de gebeden van vervolgde broers en zussen te ondersteunen.
"*" geeft vereiste velden aan