Omgekeerd sacrament
Van jongs af aan ben ik al tegen abortus. Dit onderwerp bleef echter ver van mijn bed. Dat veranderde toen we in een communistisch land gingen wonen waar de beruchte eenkindpolitiek haar bloedige sporen naliet. Toen bleek hoe omvangrijk het probleem van abortus is. Want of de zwangerschap nu gewenst was of niet, dit beleid moest koste wat kost uitgevoerd worden.
Inmiddels ziet de overheid in dat deze maatregel een grote negatieve impact heeft op de demografie van het land. Sinds 2016 doet ze er dan ook alles aan om het geboortecijfer op te krikken. Maar dat is veel te laat: de jarenlange propaganda van de eenkindpolitiek heeft te goed haar werk gedaan. Veel echtparen kiezen bewust voor kinderloosheid of geloven nog steeds dat één kind het beste is voor iedereen.
De verdrietige gevolgen van dit wanbeleid spreken boekdelen. Het land telt veel ouderen die niemand hebben die voor hen zorgt. Daarbij zullen zo’n 34 miljoen mannen nooit trouwen, omdat te veel meisjes zijn geaborteerd.
Door de jaren heen is het onderwerp abortus mij steeds meer gaan raken. De cijfers zijn om te huilen. Wist u dat wereldwijd 28 procent van generatie Z – de generatie die ruwweg tussen 1997 en 2012 geboren is – nooit het levenslicht zag ten gevolge van abortus? We missen gewoon meer dan een kwart van deze generatie! Moloch blijkt nog springlevend te zijn. Het is een wonder dat Gods toorn nog niet ten volle over de mensheid is uitgestort.
Moloch blijkt nog springlevend te zijn
Peter Kreeft, een Amerikaanse hoogleraar in de filosofie en bekeerling tot het rooms-katholicisme, verwoordt volgens mij de diepste waarheid over abortus wanneer hij zegt: “Abortus is de demonische parodie van de antichrist tegen de eucharistie. Dat is waarom bij abortus dezelfde heilige woorden gebruikt worden, namelijk ‘dit is Mijn lichaam’ met de godslasterlijke omgekeerde betekenis.”
In plaats van “dit is Mijn lichaam dat voor jou gebroken is”, wordt tegen het ongeboren kind gezegd: “Jouw lichaam moet gebroken worden voor mij, voor mijn geluk en mijn vooruitgang.”
Ik ben doorgaans niet iemand van protestmarsen, maar de Mars voor het Leven op 15 november lijkt me een goede uitzondering.