Gedragen door levenswijsheid en geloofservaring mag een oudere ambtsdrager de jongere generatie bemoedigen. Oudere christenen hebben ontdekt dat alleen het Woord ons redt, niet de veelheid aan activiteiten.
Vorige week dachten we na over hoe je als emeritus predikant terugblikt. Nu staan we stil bij het kijken naar het wezen van de gemeente vandaag, naar hoe je opvolger zijn werk doet. Eén keer hoorde ik een predikant zeggen dat het goed ging in de gemeente, omdat hij slechts verder hoefde te gaan met al het goede dat zijn voorganger gedaan had. Vaker hoorde ik woorden als: ‘Ja, de gemeente had onder Karel natuurlijk een moeilijke tijd, maar nu kunnen we weer bouwen…’ Ook hier geldt: ‘De dominee is ook maar een mens.’
In dit kader wijs ik daarom als eerste op de roeping om de gave van het bemoedigen te ontwikkelen. Ik citeer uit een vraaggesprek uit De Waarheidsvriend met ds. J.A. van der Velden, in 2021, die daarin als tachtiger het voorgeslacht en de jongere generatie verbindt. ‘Ik heb veel van mijn vader (ds. Joh. van der Velden, 1927-1997, red.) geleerd, de grondige voorbereiding van de preken, de trouw in het bezoeken van mensen.’
Mild is ds. Van der Velden naar jonge predikanten in zijn regio. ‘Als ik vandaag kijk naar de jongere predikanten in IJsselmuiden en omgeving, dan zijn ze gewoner in hun taal, wellicht wat minder dogmatisch in hun verwoording. Ik vind het knap hoe jonge predikanten in deze tijd het Evangelie proberen uit te dragen. (…) Veel bewondering heb ik daarvoor. Ik bid elke dag voor hen, dat ze het volhouden, dat ze de vertaalslag mogen maken zonder iets af te doen aan het Evangelie van zonde en genade, van verlorenheid en redding, van verzoening in Christus. Ze voelen wellicht wat meer de tijdgeest aan dan ik in mijn tijd.’
Bemoediging
Kan dat uw roeping zijn vandaag, stimulerend en bemoedigend? Tot de geestelijke gaven waarover Paulus in Romeinen 12 spreekt, hoort de bemoediging: ‘Hetzij wie bemoedigt, in het bemoedigen; hetzij wie uitdeelt, in oprechtheid.’ Paulus gaat de gemeente voor door haar steeds aan te sporen tot trouw en gehoorzaamheid en haar te bemoedigen door te letten op Wie God is en wat Hij doet.
Misschien zijn er oudere gemeenteleden die zich wel eens afvragen: ‘Wat beteken ik nog? Mijn krachten worden minder en de vragen van vandaag vind ik zo complex.’ Naast de gave van het gebed is er de gave van de bemoediging.
Die bemoediging mag gedragen worden door wijsheid, levenswijsheid. Daar is veel behoefte aan, ook bij mensen die op verantwoordelijke posten staan en voor hun gevoel altijd moeten geven. Eerder dit jaar verscheen een driedelige documentaire over Beatrix als koningin, bijzonder om te zien. Ik denk daarom als een voorbeeld aan prins Claus. Oud-premier Van Agt zei over hem: ‘Als hij sprak, luisterden allen intens. Beatrix het allermeest. Wat Claus te zeggen had, was altijd raak en wijs.’ Wat zal hij – ook in zijn eigen kwetsbaarheid – op deze manier veel voor onze voormalige koningin betekend hebben. Mensen die terzijde staan, letterlijk, zijn waardevol voor de voortgang van het werk. We hoeven er alleen maar te zijn, te luisteren, de goede vragen te stellen, mensen te zien. Dat verrijkt de periode als emeritus.
Die levenswijsheid mag gedragen zijn door de vreze des Heeren. Dan komen levenswijsheid en geloofservaring samen, dan brengen wijze raadgevers – tegen de tijdgeest in – naar voren dat allerlei activiteiten ons niet redden, dat de veelheid van dingen niet leidt tot een levende gemeente. Maar dan leren we van ervaren christenen dat het Woord autoriteit geeft, leren we door hun ervaring dat niets anders dan dit de gemeenten bouwt. Dan houden zij het besef van de heiligheid van God levend, Die in Christus zo oneindig diep tot ons is afgedaald. Treffend is het woord van Jakobus dat wijsheid die niet van boven komt, gevoed wordt door afgunst en eigenbelang. De wijsheid van boven is daarentegen rein, vreedzaam, welwillend, onpartijdig, ongeveinsd. Zijn dit geen dingen die elke kerkelijke gemeente, elke kerkenraad, elke familie meer dan nodig heeft?
Als ik vandaag kijk naar de jongere predikanten in IJsselmuiden en omgeving, dan zijn ze gewoner in hun taal, wellicht wat minder dogmatisch in hun verwoording. Ik vind het knap hoe jonge predikanten in deze tijd het Evangelie proberen uit te dragen.
"*" geeft vereiste velden aan