De Heere God reikt ons in de Bijbel allerlei namen en beelden voor de kerk aan. Samen en in onderlinge samenhang geven ze een rijke en veelzijdige beschrijving van Gods kerk, waaraan we onze theologie en praktijk steeds weer moeten toetsen. Deze week gaat het over de meest basale, eenvoudige en oudste naam: het volk van God.
De benaming ‘volk van God’ laat vooral twee dingen over de kerk zien. Allereerst dat haar oorsprong bij God ligt en voortkomt uit Zijn verlangen. De kerk is geen menselijk initiatief, maar het plan van God. Hij wil in een verbond met mensen leven en roept hen om bij Hem te horen en in Zijn nabijheid te leven.
Als de Bijbel over Gods verbond spreekt – een van de hoofdthema’s van de Schrift – dan gaat het er ten diepste om dat God mensen tot Zijn volk wil maken, om in verbondenheid met Hem te leven. Het is iets onvoorstelbaars dat de grote God Zich zo diep neerbuigt en vertrouwelijk met mensen wil omgaan.
Daarnaast verwijst de naam ‘volk van God’ naar de roeping of missie van de kerk. Theologen onderscheiden gewoonlijk een drievoudige roeping: God dienen, elkaar opbouwen en de wereld tot zegen zijn. In de kerk kijken we omhoog, naar elkaar en om ons heen.
De naam ‘volk van God’ legt de prioriteit duidelijk bij die eerste taak: God dienen. Dat is de hoogste roeping van de kerk. Hij is ook onze grootste schat, of zoals John Piper zegt: ‘God is het Evangelie’. Vanuit het kennen van God en de toewijding aan Hem kunnen we ons vervolgens geven aan elkaar en aan de wereld.
Calvijn en Piper
Veel christenen lijken vandaag de dag de focus op God te zijn kwijtgeraakt. In veel hedendaagse literatuur over kerk-zijn ligt de nadruk op zaken als een rechtvaardige en barmhartige samenleving, vrede, verbondenheid en aanwezigheid in het lijden. De verticale relatie met God wordt hierin niet per se ontkend, maar functioneert niet langer als het dragende fundament voor opbouw binnen de gemeente en om buiten de kerk tot zegen te zijn.
Stemmen uit het verleden kunnen ons hier helpen. C.S. Lewis spreekt in dit verband over de ‘frisse zeebries der eeuwen’. Denk bijvoorbeeld aan de theocentrische grondtoon in Calvijns Institutie. Welk thema uit de geloofsleer hij ook behandelt, hij doet dat altijd vanuit de gerichtheid op God en Zijn eer. Ook een hedendaagse stem als die van John Piper is op dit punt inspirerend. We kunnen van hem leren dat de eerste roeping van de kerk, het volk van Gód, is om te denken en leven met het oog op God en Zijn grote daden.
Schepping en zondeval
"*" geeft vereiste velden aan