in memoriam

1942-2025

ds. J. Willemsen

In de vroege morgen van vrijdag 8 augustus werd Jan Willemsen ontheven van zijn aardse weg als vader, opa, vriend en als dienaar van Gods Woord.

Op 1 november 1942 werd ds. Jan Willemsen in Bennekom geboren. Daar groeide hij op en ging hij ter kerke bij onder anderen ds. B.N.B. Bouthoorn, bij wie hij meer en meer ging verlangen om dienaar van Gods Woord te worden. Na het gymnasium begon hij de universitaire studie in de theologie in Utrecht, aan de voet van de Domtoren. Enkele theologiestudenten stapten in die jaren tijdens hun studie in het huwelijksbootje. Dat was nieuw. Ook broeder Jan Willemsen trad in die tijd in het huwelijk met Tiny Postma.

In die tijd ontstonden onze contacten. Immers, bij de aanvang van de studie volgde meestal een theologisch dispuut. In dit geval de G.T.S.V. Voetius. Hij werd mijn mentor en ik zijn ‘zoon’. De onderlinge contacten werden vanaf die tijd opgebouwd.

Eethen & Drongelen, Stad en Klundert

Op 30 maart 1969 werd hij predikant in het Brabantse Eethen en Drongelen. Zegen en zorg waren daar aanwezig. De prediking vond goede ingang. Hier moesten zij als gezin hun tweede zoon, Thomas, uit handen geven en daar ter aarde bestellen. Getroost door Gods belofte dat ook de eenvoudigen van geest in Gods handen bewaard werden, konden ze de weg vervolgen.

Na zeven jaren in Brabant werd de weg geleid naar Stad aan ‘t Haringvliet op het voormalige eiland Goeree-Overflakkee. Dat was op 29 februari 1976. Het was een heel andere situatie, uiteindelijk ook een stille voorbereiding op latere jaren via het verlenen van bijstand in het pastoraat in verpleeghuis De Samaritaan.

Op 25 januari 1981 werd de weg geopend naar Klundert in het West-Brabantse, in de schaduw van een groot industriegebied. Negen jaren werd daar als dienaar van Gods Woord het Evangelie verkondigd.

Op 18 februari 1990 begon de bijzondere opdracht tot predikant in verpleeghuis De Samaritaan en in deeltijd bij de hervormde gemeente te Sommelsdijk, eveneens op Goeree-Overflakkee. Het herderlijke werk daar heeft in die periode nog meer verdieping gekregen. In zorgvolle en vaak ook verdrietige omstandigheden was ds. Willemsen troostend tot een hand en een voet zijn, op sommige momenten samen met zijn vrouw.

Op 2 maart 2003 volgde de afronding van zijn werk daar. Toen volgde de periode van zijn emeritaat. Niet verbonden aan een gemeente of instelling bleef hij dienaar van het Goddelijke Woord. In die tijd gingen zij wonen in de buurgemeente Dirksland.

Niet bevreesd

Daar moest opnieuw een diep verdriet gedragen worden door het overlijden van zijn vrouw, Tiny. De laatste bezigheid rondom het Woord van God betrof zijn voorzitterschap van de mannenvereniging in Dirksland.

Door ernstige ziekte kon ook dit niet meer. De liefdevolle zorg van kinderen en kleinkinderen werd groter. Uiteindelijk volgde de opname in het Hospice Calando in Middelharnis. Vooral in de tijd van ziekte en zorg hadden we goede gesprekken. Niet over ditjes of datjes, maar over de HEERE, Die nabij is, ondanks verval van krachten. Zo heeft hij dat ervaren.

Al tijden terug kwam het Schriftgedeelte van Jesaja 41:13 in de gesprekken aan de orde: ‘Want Ik ben de HEERE, uw God, Die uw rechterhand vastgrijpt en tegen u zegt: Wees niet bevreesd, Ik help u.’ Vanaf het begin af aan was dit zo, maar in die laatste maanden werd dat des te sterker ervaren.