in memoriam
Bij het overlijden van erelid dr. W. Verboom
Bij welk aspect van het werk van de Gereformeerde Bond was dr. W. Verboom niet betrokken? Het antwoord op deze vraag maakte dat het bestuur hem op de jaarvergadering van 2019 tot erelid benoemde.
In 1986 was ds. Verboom gepromoveerd op de studie De catechese van de Reformatie en de Nadere Reformatie. Acht jaar lang had hij er in de vroege morgenuren in de pastorie aan gewerkt. Die pastorieën stonden sinds de eerste bevestiging in 1968 in Benschop (de eerste liefde gebleven), Waddinxveen en Hierden (eerst de wijk Dorp, daarna parttime de nieuwe wijk Frankrijk, in combinatie met een functie bij de HGJB).
In het jaar van zijn promotie trad hij toe tot het bestuur van de Gereformeerde Bond. Na zijn terugtreden in 1996 bleef hij als adviseur de vergaderingen bijwonen. Als docent en later bijzonder hoogleraar vanwege de Gereformeerde Bond mocht hij aanwezig zijn, maar het hoefde niet. Hij was er altijd, een teken van betrokkenheid op het welzijn van de kerk en de hervormd-gereformeerde beweging.
In 1994 benoemde de hervormde synode hem tot docent Catechetiek voor de kerkelijke opleiding aan de Universiteit Leiden. Van 2001 was hij hoogleraar ‘Geschiedenis van het gereformeerd protestantisme’. ‘Het werk was veel en zwaar geweest, maar ongelooflijk boeiend en vol verrassingen’, zei hij bij het afscheid. Bij de academie bleef hij betrokken als lid van onze commissie Theologie, die het hoofdbestuur adviseerde ten aanzien van ontwikkelingen aan de universiteiten.
Na het emeritaat in 2006 sprak dr. Verboom van een ‘levenslang studieverlof in de stille studeerkamer, omringd door mijn vrienden, de auteurs van enkele honderden catechismusverklaringen door de eeuwen heen’. Hij bleef publiceren. De Artiosreeks van de Gereformeerde Bond startte in 2005 met zijn Hulde aan de Heidelberger. Over de waarde van leerdienst en catechismuspreek.
Het werk was veel en zwaar geweest, maar ongelooflijk boeiend en vol verrassingen
De kerk en de hervormd-gereformeerde beweging heeft dr. Verboom gediend met ongeveer zestig boeken. Met een knipoog citeerde hij weleens zijn leermeester, prof. Graafland, die zei: ‘Je kunt pas van een oeuvre spreken als je 4000 bladzijden gepubliceerd hebt.’ Voor De Waarheidsvriend schreef hij talloze artikelen, terwijl hij negen jaar deel uitmaakte van de redactie. In de discussie over de vraag of de inhoud van ons blad spannender en prikkelender moest zijn, was hij helder: ‘Met polemiek komen we niet verder; laten we inzetten op toerusting van de gemeenten in het Bijbels-gereformeerde spoor.’
Zijn laatste publicatie verscheen drie maanden geleden in onze serie Bijbelstudies, Hoe lief heb ik Uw woning. Bijbelstudies over de tabernakel. Het laatste hoofdstukje zet hij in met Psalm 84, in de berijming van Enny de Bruijn:
Hoe schitterend van glans en eer,
Hoe lieflijk is uw huis, o Heer!
Mijn hart, vol heimwee en verwachting,
Verlangt en trekt naar waar U woont,
Naar waar uw heerlijkheid zich toont.
Het is genade van God geroepen te worden in de dienst van het Evangelie. Het is genade van Hem om met het citeren van deze woorden je arbeid ten dienste van de kerk van Christus af te ronden. Het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond herdenkt dr. Willem Verboom in dankbaarheid.
Hoe schitterend van glans en eer, Hoe lieflijk is uw huis, o Heer! Mijn hart, vol heimwee en verwachting, Verlangt en trekt naar waar U woont, Naar waar uw heerlijkheid zich toont.