Lijden Nederlandse christenen vandaag de dag aan een Calimerocomplex? Het tekenfilmkuikentje Calimero gaf zijn naam aan de angst om niet serieus genomen te worden vanwege een vermeende geringe omvang. Het zwarte kuikentje met de eierdop op zijn kop riep steevast: “Zij zijn groot en ik is klein en dat is niet eerlijk.”
Of is het misschien beter te spreken van een Kameleoneffect, waarbij mensen zich aan hun omgeving aanpassen? Is dat het waarom christenen en ook kerken hun mond houden of zich op allerlei manieren presenteren – behalve als wat ze werkelijk zijn: de bruid van Christus, het zout van de aarde en een licht op de kandelaar?
Volop kansen
Neem onlangs in Gorinchem, waar christelijke scholen een theaterstuk boycotten vanwege een lesbische kus. Volgens een verklaring had deze beslissing “niets te maken met de inhoud, maar met de procedure.” Wat met de procedure precies mis was, blijft in de media onduidelijk. Hoe dan ook, het lijkt een gemiste kans.
Of neem het gabberfeest dat anderhalf jaar geleden tweeduizend mensen naar de Rotterdamse Laurenskerk trok. Tijdens een knallend festijn laat Rotterdam Terror Corps er een duivel op tafel dansen, een Jezusfiguur naast het orgel naar de menigte wuiven en het nummer ”God is een gabber” door de kerk galmen.
"*" geeft vereiste velden aan