De dag nadat De Waarheidsvriend met deze column bij u op de mat valt, doet de rechter uitspraak in een strafzaak waarvan de rillingen je over het lichaam lopen. Fouad L., bekend als de Erasmusschutter, staat terecht voor drievoudige moord. Hij was boos dat hij zijn artsendiploma niet kreeg. Op 28 september 2023 schoot hij in Rotterdam zijn docent en zijn buurvrouw en buurmeisje (14) in koelen bloede dood. De officier van justitie heeft 30 jaar cel geëist en een tbs-behandeling met dwangverpleging.
Hoe de uitspraak ook zal zijn, het zal voelen als een ‘tekort’. Het recht kan niet teruggeven wat is verloren. De doden zullen niet meer leven. En de dader leeft voort, zij het achter tralies, misschien wel voorgoed, met de zware last van bloedschuld.
Recht doen is mooi en moeilijk, onmenselijk moeilijk soms. Dat schuurt, zeker in onze tijd van maakbaarheid, risicobeheersing en ‘doel denken’. Nederland heeft het hoogste aantal rechters ter wereld, zeg ik wel eens op spreekbeurten: 18 miljoen. Aan de keukentafel, in het winkelcentrum of bij een talkshow is een vonnis snel geveld. Intussen ben ik niet ongelukkig met de rechtspraak in Nederland. Er zijn regels voor een goede procesgang en rechter en officier van justitie zijn is een serieus vak. Bid voor hen!
Intussen ligt óók het terrein van het recht onder de ban van onvolmaaktheid. Hier demonstreert zich het menselijk tekort. Het is als een Elim in de woestijn als dat eens goed voor het voetlicht komt. Met veel genoegen heb ik me gelaafd aan de Biblebelt Lezing van Rinus Otte (november 2024). Hij hield een referaat met de poëtische titel ‘De troost van het juridische en religieuze mysterie’.
Otte was strafrechter en is nu de hoogste baas van het Openbaar Ministerie. Hij groeide op in een Zeeuws reformatorisch milieu, maar is er naar eigen zeggen van weg gegroeid. ‘Mijn geloofsbelijdenis, om dat woord toch maar eens op mezelf te betrekken, ligt in het uitgangspunt van het menselijk tekort’. Hij trekt dat door naar de rechtspraak. Neem en lees, zou ik zeggen, als u uzelf niet tekort wilt doen.